اختصاصی فاطمی دز/
به گزارش روابط عمومی ستاد مردمی فاطمیه شهرستان دزفول چندی پیش یکی از مسئولین محترم دزفول مقاله ای تحت عنوان "چرا برخی سعی دارند اسلام را با غم و غصه نشان دهند ؟!" منتشر نمودند که چند سایت محلی اقدام به پوشش خبری آن کردند حال حجت الاسلام شیربتی در تارنمای شخصی خود جوابیه ای در مقاله، تحت عنوان "آهی از درون" منتشر نموده اند که در این پست fatemidez.ir آنرا باز نشر داده است.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
این جانب بر خود لازم دانستم که بعد از دستنوشته ام در تبیین جایگاه شادی و غم در شیعه، نسبت به مطالعه ی چندباره ی دلنوشته ی عزیزدلمان، و نقدی بسیار خودمانی اقدام کنم
البته که برادر بزرگوارمان، نیت خیر داشته اند؛ ولی به طور ناخواسته، وارد بحث اعتقادی گشته اند که موجب خشنودی قلب خیلی ها شده (که نمونه اش، در نظرات برخی از مخاطبین، هویداست)
امیدوارم که ایشان هم به حسن نیت بنده اطمینان داشته و درک کنند که برخی نقدهای بنده، یک قطره از دریای درد دل های بنده است که چندین سال است در سینه ام غوغا میکند
لازم به ذکر میدانم اعلام کنم که مخاطب بنده، فقط جناب آقای نویسنده (که ارادتمندشان هستم)، نمی باشد؛ بلکه مخاطب کلام، هر کسی است که در پست و مقامی است و دارای عقیده ی ایشان می باشد و هرکسی که با مطالعه ی شبهه ی ایشان، عقب گرد در افکار پیدا کرده است.
متن اصلی آقای نویسنده، به رنگ مشکی و مطالب بنده، به رنگ سبز مشخص گشته است.
..........................................................................................
اَلا اِنَّ اولیاءَ الله لاخَوفٌ عَلَیهِم وَلاهُم یَحزَنون ( یونس 62 )
“آگاه باشید که بر دوستان خدا نه بیمی است و نه آنان اندوهگین می‌شوند” .
*بنده هر چه متن را بررسی کردم، ربط بین آیه و متن را متوجه نشدم
اصلا شأن نزول آیه چیست؟
آیا این حزن، غیر از آن حزن و غم و ماتمی نیست که نویسنده ی محترم به آن اشاره میکند؟؟؟!!!
در دین مبین اسلام ، برای شاد بودن و پرهیز از غم و غصه و ناراحتی تأکید شده ، تا جایی که در قرآن کریم ، شاد بودن به عنوان یکی از نشانه‌‌‌‌‌‌‌های دوستان خدا بیان شده است اما با این حال چرا برخی، اسلام را مساوی با غم و اندوه و عزاداری می‌دانند !؟
*آیه ی شریفه ی مورد نظر،ذکر نگشته
یکی از دلایل مهم، عملکرد بعضی از متدّینین است،
و دلیل چنین رفتاری از برخی مردم مذهبی هم فهم نادرست و ناقص از آموزه‌های اسلامی است .
به این حقیقیت تلخ از زبان آیت الله شهید مطهری « ره » توجه کنید : « برخی مقدس مآب‌های ما که همیشه از مردم دیگر ، بهای تقدس می‌خواهند، همیشه چهره‌های عبوس و اخم‌های در هم کشیده دارند و هیچ وقت حاضر نیستند یک تبسّم به لبشان بیاید ، گویی لازمه‌ی قدس و تقوا ، عبوس بودن است !! »
*غم و ماتم(با تمام انواعش)، با عبوس بودن،بسیار متفاوت است؛
سخن شهید حجت الاسلام مطهری رحمه الله علیه، در باب عبوسیّت است، نه غم و اندوه (آن هم برای اهل البیت) که البته شهیدمطهری، خودشان هم اهل روضه بوده و کتابی هم با عنوان: "روضه های شهیدمطهری" چاپ شده است.
حضرت علی (ع) فرمودند : انسان با تقوا بشاش بودن و نشاطش در چهره‌اش آشکارا و غصه و ناراحتی را در دلش پنهان است در صورتیکه در جامعه کنونی ما کمتر به این مهم توجه میشود !!
*اگر منظورِ امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام، غم و اندوه از شهادت اهل البیت عصمت و طهارت است،این نقد بر خودشان وارد است که یاامیرالمومنین! چرا در عزای رسول الله و همسرت فاطمه زهرا،غم اندوهت را ظاهر کردی؟!!!!!!!!!!!
و همچنین بر همسر مکرمه اش فاطمه زهرا سلام الله علیها که با وجود داشتن مقام عصمت، در غم رسول الله، و همچنین در مظلومیت امامش امیرالمومنین گریه و زاری میکرد تا جایی که جبرئیل امین برای دلداری ایشان نازل شد و معروف است که اهل مدینه گفتند: یاعلی! به فاطمه بگو که یا شب گریه کند یا روز!!!!!
اما اگر منظور، غم و اندوه شخصی و دنیایی است، بله؛ مطمئنا باید در جامعه، پنهان کند و با چهره ای شاد و بشّاش وارد جامعه شود به گونه ای که گویی غمی بر دل ندارد.
شایسته است به گونه‌ای عمل نکنیم تا بهانه به دست دشمنان اسلام داده و به غلط ما را “مرده پرست” بخوانند و بگویند شما که در شهادت ائمه (ع) و بزرگان خود این همه عزاداری و بر سر و سینه میزنید و اینقدر هزینه می‌کنید . چرا برای تولد آنان خوشحالی و شادی خود را ابراز نمی‌نمایید ؟!
*جناب آقای نویسنده!
اولا اگر بخواهیم بهانه به دست دشمنان اسلام ندهیم، باید تمام مقدساتمان را کنار بگذاریم؛ چون تمام مقدساتمان برای آنها مسخره است
ثانیا از کی تا حالا، دین ما برای دشمنان محترم شده که بخواهند نسبت به ضعف عملکردمان خدشه واردکنند؟؟؟؟
یعنی همان دشمنان دین که تمام امکانات را برای نابودی شیعه به کارگرفته اند، همان ها نسبت به اینکه چرا مثل عزاداری برای اهل بیت، در میلاد آنان، ابراز خوشحالی نمی کنیم، اشکال میکنند؟؟؟؟؟؟؟ چقدر دشمنان دلسوزی داریم!!!!! باید قدر این دشمنان را دانست!!!!
و در اینجا نقدی بر عملکرد برخی دستگاهها و گروههای مذهبی وارد است که برای مراسم عزاداری از هفته‌ها و بلکه ماهها قبل برنامه‌ریزی و هزینه میکنند و به دنبال اعتبار و نقدینگی و جمع‌آوری کمکهای مالی بوده ( که البته بجا و شایسته است ) لکن برای آیین جشن و مولودی ائمه معصومین (ع) کمترین توجه و برنامه‌ریزی را انجام نمی‌دهند !
به عنوان مثال میتوان به حضرت فاطمه زهرا(س) اشاره کرد که در3مقطع میبایست مراسم برگزار کرد، دو مقطع به مناسبت شهادت ایشان مراسم عزاداری برگزارمی‌شود که بحمدالله هر سال بهتر و بیشتر از سال قبل فعالیت و تلاش و برنامه ریزی صورت می‌گیرد ، و یک مقطع آن ، روز میلاد آن بزرگوار است که متأسفانه بسیار کم رنگ و کم توجه و کمترین اقدامات و برنامه ریزیها صورت نمی‌پذیرد !
*آقای نویسنده! شما برای ازدواج فرزندانتان، از چند ماه قبل، برای جمع آوری هزینه ها، تلاش میکنی؟؟؟؟
یا اگر مراسم سالگرد یکی از رفتگان (به دیار باقی) از نزدیکانتان باشد، آیا از قبل، به فکر تهیه ی امکانات و برگزاری مراسم باشکوه در شأن مرحوم نیستید؟
ضمنا آیا،این گروه های مذهبی، از جیب شما خرج میکنند؟ یا اصلا شما، نقشی در مراسماتشان دارید؟
( لکن برای آیین جشن و مولودی ائمه معصومین (ع) کمترین توجه و برنامه‌ریزی را انجام نمی‌دهند ! )
این جمله را به یاد داشته باشید، تا تمام بچه هیئتی هایی که با زحمت شبانه روزی، در احیای میلاد معصومین علیهم السلام تلاش کرده اند (وبرخی از آن ها به چشم شما و همکارانتان نیامده، یا شاید آن شبانه روزها، در شهر نبوده اید تا مشاهده کنید)، روز محشر جلویتان را بگیرند؛
اما بچه هیئتی، خوب میداند که حساب برادران دینی خود را در همین دنیا ببخشد و چشم پوشی کند
لکن بنده به نوبت خودم متاسفم برای کسانی که کوتاه نظری میکنند و نسبت به مسائل دور و برشان، ناآگاهانه سخن میگویند
مگر بچه های ستاد مردمی فاطمیه، سال گذشته کاروان شادی به مناسبت میلاد حضرت زهرا راه اندازی نکردند؟؟؟؟
کردند؛ اما مگر با تهدید مسئولین شهری نسبت به عدم برگزاری روبه رو نشدند؟
یادم نرفته که آقای ..... گفت: اگر برگزار بشود، از طریق نیروی انتظامی جلوگیری میشود؟
هنوز بغض و گریه های مخفیانه ی خودم یادم نرفته در این مصیبت که چگونه مسئولین شهری، کینه های سیاسی خودشان را، با منع برگزاری مجلس شادی اهل بیت تلافی میکنند!!!
آقای نویسنده! شما آن موقع، کجا بودید؟ چرا حمایت نکردید؟
و اگر امسال، اقدامی برای برگزاری خیلی از مراسمات خیابانی نمی کنیم، به خاطر کینه ی خیلی از آقایان مسئول است که باید فردای قیامت، حضرت زهرا بین ما وآنها حکم کند
باز میخواهید بگویید : کمترین اقدامی و تلاشی صورت نگرفته؟
آقای مسئول و آقایان مسئول! کاری کرده اید که حتی برخی از نوجوان هایی که همراه و هم پایم به میدان آمده اند، دل خوشی از شما ندارند؛ آن ها هم فهمیده اند که چه برخوردهای زشتی با عاملین فرهنگی می کنید
آقایان مسئول! کاری کرده اید که دیگر خسته شده ایم
بعضی ها خیال میکنند، دشمن ما فقط ماهواره و سایت های غربی و وهابی و سلفی و جنسی و این مزخرفات دنیایی است؛ اما به این باور رسیده ام که برخی از همین نان خورهای نظام شیعی، عامل دشمن هستند
مگر مقام معظم رهبری نفرمود: کار فرهنگی شوخی بردار نیست؟؟؟
پس چرا برخی از آنهایی که ادعای ولایتی بودن میکنند، و نان خور همین نظام ولایی هستند، اینگونه مسایل فرهنگی را به سخره گرفته اند؟
ای کاش همه مداحان عزیز و دستگاهها و گروههای مذهبی توجه بیشتری نموده و هر چیزی را به جای خودش مطرح کنند، اسلام را همیشه گریان نشان ندهند، اگر به برخی احادیث توجه کنیم متوجه خواهیم شد که ائمه معصومین (ع) برای شاد کردن دل مردم بیشترین تأکید را نموده‌اند .
*در غم عزیزان از دست رفته هم باید به مداح بگوییم: آقای مداح! مردم را نگریان؛ اسلام دین شادی است
مگر نه این است که هر چیز به جای خودش؟
قبول دارم، ولیکن عزاداری اهل البیت هم به جای خودش، گریه و زاری برای اهل البیت به جای خودش؛
البته که هزینه های میلیونی هم جای خودش، که از جیب ملت به دست میاید و به جیب ملت (یعنی آقای حسینی پور و ارکستر و دی جی ) بر میگردد؛ آن هم به بهانه ی تقارن میلاد امیرالمومنین!!!!! و روز چهارم خرداد (که البته مهمترین دغدغه ی فرهنگی مردم دزفول این بود که اسم شهرشان وارد تقویم بشود، که شد؛ وباوجود درج نام دزفول در تقویم، تمام مشکلات فرهنگی، حل شد) و افتتاح تقاطع غیرهم سطح جانباز!!!!! چقدر عملکرد فرهنگی مهمی بود (که البته برایم سوال است که چه برنامه ی فرهنگی برای شادی مومنین تدارک شده بود که علمای بزرگوارِ حاضر در لحظه ی افتتاح، توقف بیش از حد در آن جا را جایز نمی دانستند!!!!)؛
و البته شما، به گفته ی خودتان (در پاسخ به یکی از نظردهندگان سایت دز ان ان)، فقط نقش نظارت دارید؛
پس حتما این جشن و جشن های مشابه، بسیار اسلامی برگزار گردیده که نظارت شما،اعتراضتان را در پی نداشت؛ وگرنه باید آن جا دستنوشته مینوشتید و اعلام می کردید که این ها، عینِ حرام است؛ آن جا باید اعلام برائت می کردید، اما متاسفانه، کسی دیواری کوتاه تر از اهل البیت و محبین آن بزرگواران ندیده
امام رضا (ع) به “ریان بن شبیب” می‌فرماید : اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی ، به حزن ما محزون و به شادی ما شاد باش ( بحارالانوار ج 22 ص 286 )
آیا به راستی ما شیعیان تنها در ایام حُزن علاقه‌ی خود را نسبت به ائمه معصومین (ع) نشان می‌دهیم یا اینکه در ایام شادی نیز ارادت خود را ابراز می‌داریم ؟
*این سوالی است که بنده از آقای نویسنده دارم: آیا ما شیعیان اهل عمل به حرفهای خود هستیم؟
بعضی ها اصرار دارند مثل "سوزن" عمل کنند!!!!!
سوزن؟؟؟!!!!!
بله، سوزن؛ سوزن برای همه لباس می دوزد؛ درست؟ اما خودش لخته، لباس به تن نداره
کلام وحی الهی، حکایت از آدم های سوزنی داره: لِمَ تَقولونَ ما لاتَفعَلون؟ (چرا حرفی میزنید که به آن عمل نمیکنید)
در این میان ، بعضی از اقشار یا افراد خاص ، که نقش اساسی در جامعه مذهبی دارند ، هم ناخواسته در جهت ترویج ایده‌ی غلطِ « محوری بودن غم » در اسلام ، حرکت میکنند که البته مورد نکوهش بزرگان دین هم قرار گرفته‌اند تا جایی که رهبر معظم انقلاب در دیدار با برخی مداحان فرمودند : من بارها به مداحان اعتراض کرده‌ام که جلسه جشن مولودی را به مجلس عزاداری تبدیل نکنند، روضه خوانی خوب است اما نگذارید وانمود شود که عواطفی که مردم نسبت به ائمه دارند در گریه و عزاداری منحصر است .
*البته جناب آقای نویسنده که تبحّر خاصی در گره زدن موضوعات به هم دارند، باید به این نکته توجه کنند که به استناد نقل خودتان از بیانات حضرت آقا، "جشن مولودی گرفته میشود، اما """بعضی""" از آن ها منتهی به روضه خوانی میشود"؛
پس با این تفسیر، کمترین تلاش و اقدامی میشود!!!
و باز هم رهبر عظیم الشأن ما در دیدار با مسئولین صدا و سیما فرموده است که : یکی از ضرورتهای جامعه لبخند است، لبخند یکی از نیازهای زندگی انسان است، چرا که زندگی بی‌لبخند و بدون شادی، زندگی دوزخی است، و زندگی بهشتی، زندگی با لبخند است .
و اینک از یکایک شما برادران و خواهران عزیز و خوانندگان این مطلب انتظار می‌رود که اگر دوست داشتید در پایان این متن، با یک لبخند زیبا ما را مهمان بفرمایید .
*چشم آقای نویسنده؛ یه لبخند کمه؛ هزاران لبخند طلایی تقدیم به شما
لبخندی از سرشورو شوق و عشق به ائمه اطهار علیهم السلام
*البته این لبخند را خیلی از مغرضین، تقدیم کردند به ریش گروه ها و فعالین موثر در جامعه ی اسلامی و البته بعضی ها هم، این لبخندها را به خنده های مستانه تبدیل کردند نثار به همان ریش ها
اما ما به حسن نیت شما میگیریم.
شما حرف دل خودتان را زدید؛ به من و شما چه مربوط است که دیگران، چه واکنشی نشان میدهند؟!!!!!!!!!!!!
سپاسگزاریم از نصیحتهای برادرانه ی شما
« والسلام »
* عضو و رئیس کمیسیون فرهنگی ..................
نویسنده : [ خادم الزهرا]
